Little G Weevil (Hun) CD presentation "Back in Alabama" Missy Sippy Gent (12-02-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Little G Weevil © Rootsville 2019

Toch weeral een week geleden dat ik nog een optreden had meegepikt. Ik begon zowaar ontwenningverschijnselen te vertonen. Gelukkig zijn er nog zekerheden in deze wereld en konden we rekenen op Marie en Jelle in de Missy Sippy voor een dinsdagavond optreden. Deze maal waren ze gaan rekruteren in Hongarije en hadden ze Little G.Weevil op de agenda gezet, die zijn zesde album “Back In Alabama” kwam voorstellen. Wij dus richting Gent.

Litlle G. ofte met de echte naam Gábor Szüc is een internationaal toerende zanger-gitarist en singer-songwriter uit Budapest die de blues op meesterlijke wijze speelt en met een buitengewone fingerpicking techniek de luisteraar op reis neemt door talloze bluesstijlen. Gee is een ex-winnaar van de solocompetitie op het International Blues Challenge in Memphis in 2013. Tot hiertoe is hij de enige Europeaan die dit kon verwezenlijken. Alsof dit nog niet voldoende was werd hij ook uitgeroepen tot beste gitarist in die categorie. Gene gewonen dus zoals ze bij ons plegen te zeggen. Zijn laatste cd is van uitzonderlijke kwaliteit dus wat ik ontzettend benieuwd wat die man “live” in zijn mars had.

Zoals gewoonlijk hadden de mensen de weg gevonden naar de Missy Sippy, maar jammer genoeg niet het echte bluespubliek. In de eerste set viel het nog wel mee, maar in het tweede gedeelte was er enorm veel geroezemoes en lawaai van mensen die het hun geen bal interesseerde maar die het optreden voor de anderen wel naar de zak hielpen. Her en der werd gevraagd om toch iets stiller te zijn, doch weinig effect. Enfin, daar moesten we het mee doen.

Voor de liefhebber was dit wel een gig om vingers en duimen van af te likken. Magistraal gitaarwerk van deze Hongaarse virtuoos. Hij gromde met zijn speciale stem, plukte aan de snaren van zijn gitaar en masseerde de nek ervan met zijn slide. Slow blues, boogie, een vleugje funk, we kregen het allemaal. ‘When The King Was Told’ was een knap nummer uit zijn laatste cd zo ook ‘Keep Going’. De man kent ook zijn klassiekers en serveerde ons een aantal , in eigen stijl, gespeelde versies van Jimmy Rodgers’ ‘That’s All Right’ en Jimmy Reed’s ‘Big Boss Man’. Elke nummer wordt voorafgegaan door een verhaal, en ik heb met de man gesproken, hij heeft wat te vertellen. Zo praat hij over zijn inspiratie door RL Burnside of Robert Balfour. Met ‘Find Myself Somebody Else’, Bo Diddley’s ‘Hey, Bo Diddley’  en Little Walter’s ‘Just Your Fool’ werd de eerste, wel heel lange set, afgesloten.

G. praat graag over zijn ervaringen in het Amerikaanse zuiden en zijn optredens met de local heroes aldaar. Dit maakte dat de pauze wel wat langer uitliep dan voorzien. Hij maakte dat wel goed met alweer een zeer energieke set waar Mississippi Fred McDowell’s ‘Kokomo’ de spits mocht afbijten. Gevolgd door eigen werk als ‘Outdated Citizens’ uit 2016 of ‘Fastest Man’ uit 2013, een song over Lance Amrstong. We kregen voorwaar ook werk van Furry Lewis, iets wat maar zelden voorkomt denk ik, met het fijne ‘Kassie Jones’, waarna we richting einde gingen met een stevige John Lee Hooker boogie.

Aan het gezicht van G. kon je duidelijk zien dat de man op was. Hij had zich volledig gegeven, niet voor de volle 100% maar wel aan 200% en ook de lengte van de toer begon ook zijn tol te eisen. De man leeft de blues, ademt de blues en dat toont hij in zijn muziek. Een blanke man met een muziekziel zo zwart als de nacht…When a white man plays the blues !!! Volledig tevreden konden we de donkere nacht in trekken, nog nagenietend van een heel fijn optreden (alweer) en wachtend op het volgende. CU boys and girls …..

Marcel